اگر دنبال‌کننده‌ی جریان ساخت و توسعه‌ی بازی‌های ایرانی باشید با موجی از بازی‌های کپی‌شده از آثار خارجی مواجه شده‌اید که تلاش کرده‌اند با مشابه‌سازی تجربه‌ی نمونه‌ای موفق، خود را به عنوان یک اثر سرگرم‌کننده به اثبات برسانند. رخدادی که اگرچه برای بسیاری از تیم‌های کوچک و تازه‌کار، یک حرکت تمرینی مثمر ثمر است، به روندی در استودیوهای فعال و با سابقه در آن‌چه صنعت بازی در ایران می‌خوانیم تبدیل شده که اتفاق چندان خوشایندی نیست. به همین سبب، در ویدیوهای مجموعه جدید «کلون نباش» در بازینامه تلاش کرده‌ایم این بازی‌ها را به عنوان کلون یا آن‌طور که سپهر ترجیح می‌دهد «آفت» معرفی کنیم.
در اولین قسمت از برنامه‌ی کلون نباش به سراغ بازی ایرانی «خون‌آشوب» رفته‌ایم که به طور واضحی یک کلون، کپی، گرته‌برداری یا اسکی از بازی موفق و شناخته شده‌ی Party Hard است.
دو بازی که اگر گیم‌پلی نسخه‌ی موبایلی آن‌ها را در کنار هم قرار دهیم، تشخیص‌شان از هم در ابتدا کمی سخت است. پس از شباهت‌های ظاهری این دو بازی، می‌رسیم به شباهت‌های گیم‌پلی و ایده‌ای که بازی ایرانی مشخصا از نمونه‌ی خارجی به عاریت گرفته است.
در ادامه در این قسمت که به نوعی حکم معرفی و توضیح ایده‌ی کلون نباش را دارد، به تشریح اهداف از ساخت این مجموعه ویدیویی و فلسفه‌ی این کار پرداخته‌ایم. توضیح درباره این‌که چرا یک بازی از نظر ما کلون است و اساسا قرار است به کدام بازی‌ها بگوییم کلون و آن‌ها را نکوهش کنیم، بخش مهم دیگری از این ویدیوی کوتاه است که دعوت می‌کنم آن را با هم تماشا کنیم:
کلون نباش ادامه خواهد یافت و در قسمت‌های بعد طبق همین روند، بازی‌های ایرانی که از روی نمونه‌های خارجی تولید شده‌اند را معرفی و نقد می‌کنیم، تا روزی فرا برسد که یک بازیساز ایرانی، هر چقدر هم که با ایده‌ی یک بازی خارجی موفق و کم‌تر دیده شده برای تولید یک کلون بی‌خاصیت وسوسه شده باشد، با کمی تامل و به یادآوری کلون نباش بازینامه، از ساخت آن منصرف شود و به سراغ ایده‌ی خلاقانه‌ی خود برود.
با بازینامه همراه باشید.
